نصیرالدین ضوئی در گفتگو با ایراسین با اشاره به میزان تولیدات محصولات مختلف فولادی گفت: در بخش محصولات طویل مانند میلگرد و تیرآهن میزان حجم تولید در حالت اشباع است ولی از سوی دیگر در بخش مواد اولیه مانند کنسانتره، گندله و آهن اسفنجی نیاز به سرعت بیشتری برای رسیدن به برنامه داریم و در حال حاضر از برنامه عقب هستیم.

ضوئی در ادامه افزود: در بحث توازن زنجیره در وضعیت خوبی قرار نداریم و باید به طور جدی روند اکتشافات معادن سنگ آهن را تسریع کنیم تا بتوان ظرفیت‌های تولید کنسانتره سنگ آهن را هرچه سریعتر اجرا و به بهره‌برداری برسانیم. 

به گفته این کارشناس صنعت فولاد در مواردی که توقف یا عقب ماندگی وجود دارد دو نکته تحریم‌های یکجانبه آمریکا علیه اقتصاد کشورمان مشهود است و در بخش دیگر سوء مدیریت خودنمایی می‌کند.

مدیر فروش و توسعه کسب و کار شرکت دانیلی در ایران در این زمینه تأکید کرد: بخشی از این مشکلات به شرایط تحریم بر می‌گردد زیرا برخی از قراردادهای ساخت و توسعه طرح‌های فولادی، قبل از تحریم‌ها با شرکت‌های خارجی منعقد شده و پس از تحریم بسیاری از شرکت‌های خارجی ایران را ترک کردند که به همین دلیل پروژه‌ها برای مدتی متوقف شد.

ضوئی معتقد است بخش دوم هم مربوط به قوانین دست و پاگیر یا سوء مدیریتی است که باعث شد این روند مشکلاتی برای کل زنجیره فولاد ایجاد کند، درحالی که می‌توانستیم برخی از مشکلات خروج شرکت‌ها را با توجه به توانمندی‌های داخلی برطرف کنیم.

این کارشناس صنعت فولاد همچنین تصریح کرد: در مواردی که در بعضی از طرح‌ها پیشرفت داشته‌ایم به این دلیل است که بخش خصوصی ورود پیدا کرده و با بومی سازی و در بعضی از قسمت‌ها با دور زدن تحریم‌ها توانسته‌اند بخشی از این طرح‌ها را پیش ببرند.

وی با بیان اینکه در بحث مواد اولیه اگر بر همین منوال پیش برویم در سال 1404 به برنامه پیش بینی شده نخواهیم رسید بیان کرد: اگر شرایط تحریم به همین روال باشد نمی‌توان خوشبین باشیم که تا سال 1404 به برنامه تولید 55 میلیون تن فولاد برسیم.

لجستیک پاشنه آشیل فولاد شده است

مدیر فروش و توسعه کسب و کار شرکت دانیلی در ایران با اشاره به اینکه یکی از گلوگاه‌های کلیدی که چندین سال است صنعت فولاد کشور با آن مواجه است کمبود ظرفیت لجستیکی، حمل و نقل داخلی، و ترانزیتی است.

وی یادآور شد: برای مثال در منطقه سنگان و خواف با توجه به حجم فعلی و آتی مواد اولیه تولیدی، ظرفیت لازم برای بارگیری و تخلیه بصورت ریلی وجود ندارد و یا ظرفیت بارگیری کمتر از میزان مورد نیاز است.

ضوئی معتقد است این موضوع می‌تواند در آینده موجب افزایش زمان در فرآیند تولید و صادرات شود و در شرایط رقابتی با رقبای خارجی به ضرر فولاد سازان کشور تمام خواهد شد. 

به گفته ضوئی یکی از بزرگترین معضلات و چالش‌های صنعت فولاد ایران در اهداف تعیین شده ظرفیت حمل و نقل است که جوابگوی حجم تولید 55 میلیون تن فولاد نخواهد بود. زیرا اگر تا افق 1404 این میزان فولاد تولید شود باید یک بالانسی بین حجم تولید فولاد کشور و سایر زیرساخت های مورد نیاز مانند بارگیری و حمل و نقل نیز فراهم شود.

وی با تاکید بر اینکه تا زمانی که تحریم‌ها وجود داشته باشد بر روی پیشرفت کار تاثیر می‌گذارد یادآور شد: در بحث رسیدن به برنامه افق 1404 بیش از اینکه به دنبال رسیدن به این ظرفیت باشیم، باید بخش قابل توجهی از محصولات فولادی را در ظرفیت 55 میلیون تن  بگنجانیم که ارز آوری بیشتر و ارزش افزوده بالاتری داشته باشد.

مدیر فروش و توسعه کسب و کار شرکت دانیلی در ایران به خبرنگار ایراسین گفت: برای اینکه بتوانیم بازار رقابتی بهتری ایجاد کنیم نباید فقط به سمت تولید حجم بالای محصولات تجاری برویم و منابع سنگ آهن و منابع انرژی کشور را برای محصولات با ارزش افزوده پایین مصرف کنیم؛ بلکه اگر بخشی از این 55 میلیون تن محصولات فولادی، محصولات ویژه باشد که ارزآوری بیشتری دارند می‌توان با صادرات هر تن از محصولات فولادی ویژه معادل 1.5 تا 2 تن محصولات تجاری ارز آوری بیشتر و سود بیشتری ایجاد کرد.

این کارشناس صنعت فولاد با اشاره به اینکه چرا باید قیمت تمام شده فولاد در ایران نسبت به بعضی از کشورهایی که منابع و انرژی ارزان قیمت در اختیار ندارند برابر یا حتی گران تر باشد؟ اظهار داشت: متأسفانه در بسیاری از مواد که البته به بخشی از آنها قبلا اشاره شد بهره‌وری در این صنعت پایین و بعضا هزینه‌های تولید بالاتر از استاندارد جهانی است؛ از این رو می‌بینیم ایران علی‌رغم پتانسیل‌های موجود امکان رقابت با تولیدکنندگان دیگر را ندارد.

مدیریت منابع داخلی و توسعه فولاد

وی با بیان اینکه در بحث ساخت و ایجاد واحدهای تولید فولاد و همچنین سرمایه گذاری در این بخش، نباید منتظر رفع تحریم‌ها و کشورهای خارجی شویم، در غیر اینصورت با اتلاف زمان ضرر و زیان بیشتری را متحمل خواهیم شد خاطرنشان کرد: در این راستا دولت باید منابع تامین مالی داخلی را بطور صحیح احیاء کند. 

ضوئی یادآور شد: به عنوان مثال نقدینگی سرگردان در بازار را باید وارد بورس کرد و به طور صحیح این منابع را سازماندهی کرده و طرح های فولادی را از بورس تامین مالی کنیم.

وی خاطرنشان کرد: می‌توان مردم را تشویق کرد با سرمایه گذاری در این طرح‌های فولادی سهیم و شریک شوند و بالتبع از سودآوری این طرح‌ها منتفع شوند، چون فولاد ایران رقابتی است و منافع اقتصادی بالایی برای کشور و البته سهامداران مهیا خواهد کرد.

مدیر فروش و توسعه کسب و کار شرکت دانیلی در ایران گفت: در این صورت هم هزینه تامین مالی پروژه های ارزاتر از منابع فاینانس خارجی (با توجه به نرخ برابری ریال با ارزهای خارجی) خواهد بود و هم اینکه دیگر نگران موانع تحریم برای تامین مالی داخلی مانند فاینانس‌های خارجی نخواهیم بود.