فربد زاوه، کارشناس صنعت خودرو در گفتگو با خبرنگار ایراسین گفت: بررسی عملکرد صنعت خودروسازی ایران از ابتدا تا امروز نشان داده که این صنعت با درنظر گرفتن مشکلات مالی و ساختاری با شیوه‌های فعلی نه تنها موفق نیست بلکه می‌تواند مشکلاتی به اقتصاد و جامعه ایران تحمیل کند.

زاوه در ادامه افزود: گواه این نظر هم بروز مشکلات و چالش‌های دوره‌ای در این صنعت بوده، به صورتی که در دوره‌هایی می‌بینیم نفس صنعت خودروسازی ایران به شماره می‌افتد و مسئولان باتزریق مسکن دوباره جانی موقت به آن می‌دهند و تا دوره‌ای بعد نیمه جان فعالیت می‌کند، اما خبری از فعالیت اقتصادی در این بخش نیست.

این کارشناس صنعت خودرو معتقد است ساختار مالی و البته مدیریتی صنعت خودرویی ایران به‌گونه‌ای است که در این جریان جهانی شدن و سیر منطقی در زمینه رشد و توسعه دیده نشده است، به این دلیل که اصولا هزینه تولید، محصولات و البته بازاریابی به‌گونه‌ای است که ایران در این بین علی‌رغم تمام پتانسیل‌های موجود جایگاه قابل قبولی به دست نمی‌آورد.

به گفته زاوه نباید دستاوردهای خودروسازی ایران را طی سال‌های اخیر نادیده گرفت، اما نکته اینجاست که مدیریت و ساختار مالی بگونه‌ای بوده که این دستاوردها آنطور که شایسته بوده در صنعت خودروسازی ایران تحول ایجاد نکرده و نمونه بارز آن موضوع قرارداد رنو با ایران برای تولید خودرو است.

وی با اشاره به اینکه صنعت خودرویی دهکده جهانی درحال پوست اندازی است تصریح کرد: امروز در دنیا مسئله تولید خودروهای مشترک و واحد توسط خودروسازی‌های معتبر مطرح است و همه به دنبال کاهش هزینه‌های تولید و همکاری مشترک هستند، اما داخل مرزهای ایران سیاست‌های ما متفاوت است بنابراین با این روند و بازاری در محدوده فعلی موفقیت با موانعی روبرو می‌شود.

این کارشناس صنعت خودروسازی در ادامه تاکید کرد: تیراژ تولیدی و اهدافی که در صنعت خودرویی ایران مدنظر قرار گرفته با توجه به محصولاتی که تولید می‌شود در نگاه کلی متناسب با تغییرات و تحولات اخیر در صنعت خودرویی جهان نیست، چون ما درحال صحبت از تعداد حداکثر تولید خودرو در تیراژ یک میلیون می‌کنیم درحالی که موضوع در سراسر دهکده جهانی صحبت از تولید خودرو در تیراژهای چند ده میلیونی است.

زاوه با اشاره به توانمندی‌های موجود ایران به خبرنگار ایراسین گفت: ایران دارای منابع غنی، نیروی کار متخصص و ارزان، مسیرهای ترانزیتی مناسب، انرژی ارزان و بسیاری از امتیازات دیگر است بنابراین بهترین راهکار این است که یک استراتژی بیست ساله برای صنعت خودرویی ایران از ابتدای زنجیره تا پایان آن داشته باشیم تا  افق‌های روشنی در کشور تجربه شود.

این کارشناس صنعت خودروسازی با اشاره به سیاست‌های چین در صنعت خودرویی اظهار کرد: ایران در مقایسه با کشور چین امتیازات بالایی ندارد چون نرخ تورم این کشور طی دو دهه گذشته کنترل شده و نرخ رشد اقتصادی هم بالا بوده است اما اگر ایران تصمیم به موفقیت در صنعت یاد شده دارد باید بگونه‌ای وارد میدان شود که به نوعی در خودروسازی‌های بزرگ ادغام شود.

وی تاکید کرد: به عنوان مثال کافی است مثلا یک قطع جهانی مثل انژکتور در ایران برای تمام خودروسازی‌های جهان تولید شود یااینکه بخش دیگری از خودرو که در سطح جهان و کلیه خودروسازی‌ها خریدار دارد. اینجاست که اگر مواد اولیه یارانه‌ای به خودروسازان و قطعه‌سازان بدهیم ارزش افزوده به دست خواهیم آورد نه امروز که برخی تولیدکنندگان قطعه گلایه از قیمت فولاد دارند و گروه دیگر پتروشیمی‌ها را عامل اصلی گرانی خودرو اعلام می‌کنند.

زاوه به خبرنگار ایراسین گفت: درست زمانی که همه درگیر قیمت خودرو در بازار هستیم و گاهی اوقات فولادسازی و گاهی اوقات هم سایر مواد اولیه را متهم ردیف اول کمبود خودرو در بازار می‌شناسیم خبری از جایگاه و امتیازات بزرگ اتوبوس سازی در ایران نیست. درحالی که این بخش از صنعت خودرویی ایران می‌تواند شهرت جهانی داشته باشد کما اینکه قبلا هم داشته است.

این کارشناس صنعت خودروسازی معتقد است اگر موضوع تولید خودروهای سواری را کنار بگذاریم و تنها در این بخش تمرکز کنیم که پتانسیل‌های بالایی هم داریم بدون تردید ایران یکی از کشورهای بزرگ تولید کننده در بخش تولید اتوبوس خواهد شد و در آینده نزدیک ارزش افزوده قابل توجهی هم به دست می‌اورد که با این سود می‌توانیم تمام نیاز خودرویی کشور را هم تامین کنیم.

به گفته وی توجه به این بخش از صنعت خودروسازی می‌تواند نگرانی از بیکاری در بخش خودروسازی را هم برطرف کند چون فناوری‌ها و تخصص‌ها کاملا مشابه است و صنایع وابسته هم می‌توانند در این بخش فعالیت منطقی داشته باشند.

زاوه در پایان تاکید کرد: امروز واقعیت این است که قطعا قیمت فولاد یا سایر اقلام مواد اولیه منطقی نیست و گرانی آنها می‌تواند محصول نهایی مثل خودرو را هم گران کند اما باید بررسی کنیم که آیا واقعا مشکل صنعت همین موارد است یا اینکه ساختار باید اصلاح شود و در کنار آن موضوع اقلامی مثل فولاد و مواد پتروشیمی را هم درست کنیم؟