پایگاه خبری تحلیلی ایراسین، مسیح فرزانه، کارشناس خودرو: مجموعه عوامل درکنار یکدیگر طی سال‌های اخیر آلودگی هوا را پدید آورده‌اند که دوره زمانی این آلودگی هوا هرساله نسبت به سال گذشته افزایش می‌یابد؛ به‌طوری که تا چند سال قبل شاهد آلودگی هوا در دی و بهمن ماه بودیم ولی اکنون این دوره طولانی‌تر شده و از آبان ماه شاهد کاهش شاخص کیفی هوا هستیم. در نگاه کلی چهار عامل بزرگ در کنار یکدیگر برای آلودگی هوا وجود دارد که بی‌شک کیفیت نامناسب سوخت یکی از عوامل اصلی این آلودگی قلمداد می‌شود. کیفیت پایین خودروهای داخلی و عدم استانداردپذیری‌شان نیز از دیگر عوامل آلودگی هوا به حساب می‌آید. همچنین نباید از حجم گسترده خودروهای شخصی درحال تردد در کلان شهرهایی مانند تهران، اصفهان و ... چشم‌پوشی کرد. طبیعتا با نگاهی به ناوگان فرسوده حمل‌ونقل شهری می‌توان عامل دیگر آلودگی هوا را پیدا کرد زیرا به تعداد عجیبی در سطح شهر اتوبوس‌های از رده خارج تردد می‌کنند. اگر گذری به حدود دوماه قبل بزنیم با مصوبه شورای اقتصادی مواجه خواهید شد که طبق جزئیات آن صحبت از تامین حدود ۸۵ هزار اتوبوس و مینی‌بوس برای ناوگان شهری تهران و دیگر کلان شهرها تا پایان سال شده بود که عدم اجرای این مصوبه حتی به نصف این میزان به دلیل نبود بودجه و نقدینگی کاملا طبیعی است. درمجموع اگر تمامی این عوامل یعنی کیفیت نامناسب سوخت و خودروهای داخلی، تعداد بی‌شمار خودروهای شخصی درحال تردد و ناوگان فرسوده حمل‌ونقل شهری را مانند قطعات پازل کنار یکدیگر بگذاریم به علت آلودگی هوا در کلان شهرها پی خواهیم برد.

به نظر بنده جایگزینی خودروهای برقی می‌تواند تاثیر بسزایی در کاهش آلودگی هوا در کشور ایفا کند. منتهی باید حجم ورود خودروهای برقی به بازار گسترده باشد و این خودروها در بخش فروش و پس از فروش به قدری برای مشتری جذابیت داشته باشد تا مردم مشابه استقبالی که از خودروهای بنزینی طی این سال‌ها کرده‌اند از اتومبیل‌های برقی نیز کنند. البته نباید از در دسترس بودن زیرساخت و ایستگاه‌های شارژ خودروهای برقی غافل شد زیرا طبق اطلاعات بنده درمیان ایستگاه‌های شارژ احداث شده در تهران تنها یک یا دو عدد آن‌ها استاندارد است و سایر ایستگاه‌های معدود احداث شده قابلیت استفاده برای تمامی خودروهای برقی را ندارند که این موضوع به خودی خودی چالش بزرگی است. به نظر من تمامی مسائل مربوط به خودروهای برقی در کشور در کوتاه‌مدت حاصل نخواهد شد و دولت باید حداقل در دو برنامه‌های پنج ساله متوالی واردات خودروهای برقی را به صورت غیرقابل توقف در پیش‌گیرد و همراه با آن زیرساخت‌های لازم و خدمات پس از فروش را گسترش دهد. درکنار این اقدامات باید به یک مسئله بسیارمهم و قابل مشاهده در بحث خودروهای الکتریکی اشاره کرد و آن بحث فرهنگی و روانشناختی بر روی مخاطب، مشتری و مصرف‌کننده است. درحقیقت باید برای خودروهای برقی بسترسازی ذهنی در ذهن مصرف‌کننده ایجاد کرد و نقاط قوت و ضعف آن را نمایان کنیم.

علی‌رغم گفته‌های وزارت صمت در این مدت برای خودروهای الکتریکی افزایش تعرفه واردات درنظر گرفته شده است که من فکر می‌کنم در این حوزه باید از دیگر کشورها الگوبرداری کنیم؛ برای نمونه کشورهایی مانند سوئد، نروژ، کانادا، اسکاندیناوی و... جدای از زیرساخت و خدمات پس از فروش، مشوق‌های مالی برای استفاده از خودروهای برقی درنظر گرفته‌اند و خرید خودروی الکتریکی در این کشورها معافیت مالیاتی را به دنبال دارد، درمقابل مالیات زیادی بر روی خودروهای بنزینی اعمال می‌شود که این سیاست‌ به خودی خود مشوقی قوی و جذاب برای استفاده از خودروهای برقی است.