‌به گزارش ایراسین و به نقل از ایسنا، مهرداد بذرپاش امروز دوشنبه در هفتمین کنفرانس بین‌المللی تغییر اقلیم افزود: هر چند نقش کشورهای مختلف در زمینه تغییرات اقلیمی در مقایسه با یکدیگر متفاوت است، اما با توجه به پیشرفت و توسعه روزافزون کشور ایران در زمینه‌های مختلف، لازم است پیوست زیست محیطی هر کدام از پروژه‌های توسعه‌ای تهیه، تا اقلیم کشور دستخوش تغییرات کمتری شود مواجه شود.

وی بیان‌داشت: از دیگر پیشنهادات مهم در این زمینه می‌توان به برنامه ریزی جهت تبدیل کشور ایران به قطب بین المللی انرژی پاک خورشیدی منطقه با استفاده از منابع عظیم انرژی خورشیدی در مناطق مرکزی و جنوبی به عنوان دریای انرژی، برنامه ریزی و حمایت از شرکت‌های دانش بنیان در ارتقای فناوری‌های نوین در دانش، نیروگاه‌های تولید انرژی تجدید پذیر خورشیدی، امواج دریا، باد و صادرات محصولات یاد شده، حمایت از دانشگاه‌ها و مطالعات پژوهشی با هدف بهبود سیستم‌ها در جهت کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و سیستم‌های با بهره وری بالای انرژی و امکان کشت دوم برخی محصولات با توجه به تغییر رژیم دمایی و کاهش یا حذف روزهای یخبندان در برخی مناطق اشاره کرد.

بذرپاش گفت: یکی از اقدامات مهم در این بخش برگزاری کنفرانس‌های علمی با حضور محققین و سیاست گذاران به منظور آگاهی بخشی و افزایش ظرفیت‌های علمی کشور در جهت مقابله با آثار تغییر اقلیم است.

وی تاکید کرد: بر این باور هستم با نگاه به ظرفیت‌های ملی و بومی و استفاده از تجربیات و تحقیقات دانشمندان و جوانان نخبه کشور، می‌توانیم تهدیدات ناشی از تغییر اقلیم را به فرصت‌هایی برای ایجاد تحول در مسیر پیشرفت جمهوری اسلامی ایران و به تبع جامعه بشری تبدیل کنیم.

وزیر راه و شهرسازی تاکید کرد: استفاده از انرژی‌های پاک و سبز جهت تأمین سوخت و انرژی، یکی از دستاوردهای مهم هم افزایی میان دانشمندان و سیاست گذاران است که نیاز به سرمایه‌گذاری هرچه بیشتر برای آموزش اقشار مختلف در استفاده حداکثری از بخش انرژی‌های سبز است.

وی ادامه‌داد: بر اساس روندهای جهانی، می‌توان دریافت که مناسب‌ترین گزینه برای تنوع بخشی به سبد انرژی کشور، توسعه انرژی‌های تجدید پذیر است.

بذرپاش‌اضافه کرد: برای نمونه پیش بینی روند آینده تولید برق در جهان نشان می‌دهد که تا سال ۲۰۵۰ میلادی انرژی خورشیدی به بزرگترین منبع تولید برق بشر تبدیل خواهد شد که ایران نیز با توجه به استعداد جغرافیایی خود در میزان تابش خورشید در میان سایر منابع انرژی‌های تجدید پذیر دارای پتانسیل بالایی برای توسعه انرژی خورشید و صادرات آن دستاورد حتی به کشورهای منطقه است.

این عضو کابینه دولت سیزدهم اظهار داشت: یکی از سیاست‌های کلان راهبردی و قطعی جمهوری اسلامی ایران، ضرورت گسترش «اقتصاد سبز» با رونق صنایع کم کربن، استفاده از انرژی‌های پاک و اصلاح الگوی تولید است.

تدوین لایحه تغییر اقلیم در دولت سیزدهم

وی خاطرنشان کرد: در این راستا دولت سیزدهم نیز اقدامات قابل توجهی در بعد داخلی و بین المللی انجام داده است؛ از جمله اینکه لایحه تغییر اقلیم در دولت سیزدهم جهت اجرا تدوین شده است و در کنار سیاست فوق الذکر ظرفیت‌های قانونی نظیر ماده ۱۹ قانون هوای پاک نیز وجود دارد که به صورت خلاصه اشاره به تولید ۳۰ درصد از برق کشور از محل انرژی‌های تجدیدپذیر دارد.

وی تاکید کرد: عزم راسخ مدیران در راستای تحقق این قانون خواهد توانست نقش جمهوری اسلامی ایران را در مدیریت تغییر اقلیمی منطقه به صورت چشم افزونی افزایش دهد.

بذرپاش گفت: حرکت در مسیر درست، مستلزم بهینه سازی مصرف انرژی و سازگاری با اثرات تغییر اقلیم و به‌کارگیری روش‌ها و فناوری‌های نوین در صنایع برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و جایگزینی سوخت‌های سبز است.

وی افزود: باید آسیب‌های احتمالی رصد شده و در راستای تأمین انرژی‌های پاک به‌ویژه انرژی خورشید و باد و همچنین انرژی گداخت هسته‌ای صلح آمیز، سرمایه گذاری و بستر مناسبی برای کسب دانش و فناوری در این حوزه‌ها فراهم شود.

وزیر راه و شهرسازی ادامه‌داد: افزایش آگاهی عمومی نسبت به تغییر اقلیم و فرهنگ‌سازی و هدایت افکار عمومی می‌تواند به تدوین سیاست‌ها و قوانین ملی منجر شود.

در این کنفرانس نمایندگانی از سازمان جهانی هواشناسی، هیأت بین دولتی تغییر اقلیم، سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد و مرکز آسیا، سازمان همکاری اکو و اقیانوسیه برای توسعه مدیریت اطلاعات بلایا سازمان ملل متحد مشارکت دارند.

همچنین سفرا، کارداران یا نمایندگان کشورهای آلمان، ایتالیا، سوئیس، نیجریه، نیکاراگوئه، مالی، بولیوی، عربستان، امارات، پاکستان، ونزوئلا و اوگاندا در این کنفرانس حضور خواهند داشت.

تغییر اقلیم عوامل محدود کننده و تهدیدهای مهم در دنیا به ویژه در کشورهای در حال توسعه است که این کنفرانس تلاش می‌کند ابعاد تغییر اقلیم و پیامدهای آن و همچنین موضوعات مرتبط با توسعه پایدار، سازگاری، تاب‌آوری و کاهش آثار زیان‌بار آن را بررسی کند.