به گزارش خبرنگار ایراسین، بررسی‌های بیگمینت از کاهش بیش از ۲۰ درصدی صادرات فولاد ایران در چهار ماه نخست سال ۱۴۰۳ حکایت می‌کند. بر اساس اطلاعات انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران (ISPA)، مجموع صادرات فولاد نیمه تمام ایران در چهار ماهه نخست سال جاری یعنی از ۲۱ مارس تا ۲۰ جولای ۲۰۲۴ مصادف با دوم فرودین تا ۳۰ تیر ماه ۱۴۰۳ به ۲.۱۳ میلیون تن رسید که از کاهش ۲۳ درصدی صادرات در مقایسه با سال ۱۴۰۲ حکایت می‌کند. طبق جزئیات این آمار فولادسازان ایرانی در این دوره زمانی ۱.۶۸ میلیون تن شمش فولادی راهی بازار جهانی کردند که این میزان بیانگر کاهش صادراتی ۱۲ درصدی شمش فولادی در مقایسه با سال گذشته است. علاوه‌بر این صادرات اسلب فولادی با کاهش قابل توجهی مواجه شد، به طوری که فولادسازان ایرانی طی چهار ماه ابتدایی سال جاری ۴۶۰ هزار تن اسلب صادر کردند و این میزان بیانگر افت ۴۷ درصدی صادرات اسلب نسبت به مدت مشابه سال گذشته است.

مطابق جدول ذیل، صادرات محصولات فولادی تخت مانند انواع ورق و صفحات فولادی با ۲۸ درصد کاهش در مقایسه با سال گذشته به ۱۱۴ هزار تن رسید. در مقابل صادرات محصولات فولادی بلند از قبیل میلگرد و مفتول ۱.۱۱ میلیون تن ثبت شد که نشان‌دهنده رشد ۲۰ درصدی صادرات نسبت به سال ۱۴۰۲ است.

سامانه نیما، مالیات و محدودیت انرژی سه متهم کاهش صادرات

آنطور که بیگمینت ادعا کرده الزام فولادسازان ایرانی به تأمین صد درصدی ارز صادراتی خود در سامانه نیما یکی از دلایل اصلی افت حجم صادرات فولاد در این کشور محسوب می‌شود. همچنین باید به لغو معافیت مالیاتی ایران به عنوان یکی دیگر از دلایل کاهش بیش از ۲۰ درصدی صادرات محصولات فولادی اشاره کرد. بررسی‌های بیگمینت نشان می‌دهد وضع عوارض صادراتی و لغو معافیت مالیاتی صادرات در کاهش حجم فولاد صادراتی ایران در چهار ماه نخست سال جاری تأثیر بسزایی داشت. در همین حال حجم صادرات آهن اسفنج (DRI) ایران با کاهش ۲۳ درصدی نسبت به چهار ماه اول سال ۱۴۰۲ به ۴۴۹ هزار تن رسید که بیگمینت محدودیت‌های مصرف برق و عدم حضور خریداران در بازار را علت اصلی روند نزولی صادرات آهن اسفنجی عنوان می‌کند.

صادرات فولاد قربانی محدودیت مصرف برق

بیگمینت عقیده دارد فولادسازان ایرانی به دلیل محدودیت استفاده از انرژی با چالش‌های بسیاری برای استفاده از تمام خطوط تولید خود مواجه هستند چراکه دولت ایران به دلیل افزایش دمای هوا در تابستان، محدودیت‌های استفاده از برق را برای صنایع اعمال کرده و مصرف خانگی را در اولویت قرار داده است. از این رو محدودیت مصرف برق بر حجم تولید و به تبع صادرات فولاد ایران تأثیر منفی می‌گذارد.