به گزارش ایراسین به نقل از معدن‌نیوز، بر اساس گزارش جدید آژانس بین‌المللی انرژی، جهان تا سال ۲۰۳۰ باید سالانه ۳۸۰ میلیارد دلار در انرژی پاک سرمایه‌گذاری کند تا از زغال‌سنگ دور شود.

این مبلغ حدود ۲۰ درصد از کل هزینه‌های انرژی پاک در سناریوی تعهدات اعلام شده آژانس بین‌المللی انرژی است، که فرض می‌کند تمام تعهدات آب و هوایی که توسط دولت‌های سراسر جهان انجام می‌شود به طور کامل و به موقع انجام می‌شود.

۳۸۰ میلیارد دلار برای خروج از زغال‌سنگ زیاد نیست. این کمتر از تولید ناخالص داخلی اتریش است. پیتر زینیوسکی، تحلیلگر انرژی برای چشم‌انداز انرژی جهانی آژانس بین‌المللی انرژی در توییتی نوشت: این ۰.۴ درصد از تولید ناخالص داخلی جهانی است.

تا سال ۲۰۳۰، حدود ۲۵۰ میلیارد دلار، حدود ۷۰ درصد از سرمایه‌گذاری جهانی در انتقال زغال‌سنگ، باید در بخش برق هزینه شود تا استفاده از زغال‌سنگ بدون کاهش با منابع کم انتشار، در درجه اول بادی و خورشیدی PV جایگزین شود.

در حالی که زغال‌سنگ هنوز هم بزرگ‌ترین منبع تولید برق است و ۳۶ درصد از کل جهان را تشکیل می‌دهد، همچنین بزرگ‌ترین تولیدکننده دی اکسید کربن جهانی مرتبط با انرژی (CO۲) - ۱۵ گیگاتن در سال ۲۰۲۱ است. بر اساس این گزارش، سرمایه‌گذاری باید به بازارهای نوظهور و اقتصادهای در حال توسعه برود، جایی که انتشار زغال‌سنگ بسیار متمرکز است.

این هفته، جو بایدن، رئیس جمهور ایالات متحده و جوکو ویدودو، رئیس جمهور اندونزی، بسته ۲۰ میلیارد دلاری را برای کمک به این کشور وابسته به زغال‌سنگ اعلام کردند که تا سال ۲۰۵۰ به سمت انرژی‌های تجدیدپذیر حرکت کند و به بی‌طرفی کربن برسد.

توافقی که توسط شراکت انتقال انرژی عدالت که شامل ایالات متحده، ژاپن، کانادا، بریتانیا و چندین کشور اروپایی در اتحادیه اروپا و نروژ است، به دنبال توافقی است که سال گذشته به دست آمد که در آن ایالات متحده و اروپا متعهد شدند. به آفریقای جنوبی ۸.۵ میلیارد دلار کمک بلاعوض و وام در ازای بازنشستگی کارخانه‌های زغال‌سنگ، روی آوردن به انرژی‌های تجدیدپذیر و آموزش مجدد نیروی کار به آفریقای جنوبی بدهد.

ترتیبات مشابهی نیز با ویتنام، سنگال و هند مورد بحث قرار گرفته است. حذف تدریجی زغال‌سنگ برای دستیابی به توافقنامه پاریس ضروری است که گرمایش جهانی را به کمتر از ۲ درجه سانتیگراد و ترجیحاً ۱.۵ درجه سانتیگراد در مقایسه با سطوح پیش از صنعتی شدن محدود می‌کند.

انتقال زغال‌سنگ مقرون به صرفه است و چالش‌های آن غیر قابل حل نیستند و درضمن باید به خاطر داشت که اگر دارایی‌های زغال‌سنگ جهان را مانند گذشته اداره کنیم، از اهداف گذاشته شده عبور کرده و وضعیت به مراتب بدتر خواهد شد که این اصلا به نفع جهان نیست و پس از آن باید با هزینه‌های بیشتری به دنبال جبران مشکلات ناشی از زغال‌سنگ باشند.