ایران دارای ذخایر بسیاری از زغالسنگ است که بهره برداری از آنها علاوه بر تامین نیاز داخلی می تواند در ارز آوری هم نقش آفرین باشد. اما در سال های گذشته عدم سرمایه گذاری کافی در معادن زغالسنگ باعث شد تا معادن این حوزه در شرایطی یکنواخت قرار گرفته و حرکت چندانی در مسیر توسعه نداشته باشند. این موضوع توانست بر میزان واردات زغالسنگ مجموعه ای همچون ذوب آهن اصفهان به عنوان فولادسازی با تکنولوژی کوره بلند نیز اثر گذار باشد و سوددهی این مجموعه را تحت تاثیر قرار دهد.

از سویی دیگر با ورود واحد کوره بلند میدکو نیز، نیاز سالانه به زغالسنگ با افزایش همراه شد که خود بر اهمیت توسعه هرچه بیشتر این معادن اضافه می کرد.

اما شاید اصلی ترین موضوعی که توانست همچون مانع در مسیر توسعه معادن زغالسنگ عمل کند، موضوع قیمت گذاری بود که این توان را از معادن سلب کرد. در واقع فعالان حوزه سنگ آهن معتقد هستند در صورتی که حمایت های لازم از این حوزه انجام شود میزان واردات زغالسنگ به کمترین حد خود می رسد آن هم به جهت استفاده از کیفیت بالاتر.

در حالی که میدکو نیز واحد فولادسازی خود را با تکنولوژی کوره بلند وارد مدار تولید کرد، بدون شک میزان تقاضا در بازار این ماده معدنی با افزایش همراه شد که دیگر توسعه و افزایش تولید زغالسنگ را به یک ضرورت تبدیل کرد، اما این موضوع همانطور که اشاره شد نیازمند سرمایه گذاری و استفاده از تکنولوژی بود.

در چنین شرایطی بخش خصوصی توانمند می تواند با ورود به حوزه این کار را محقق کند. شرکت سرمایه گذاری توسعه معادن و فلزات نیز در راستای تغییر رویکردی که در جموعه خود ایجاد کرد، ورود به حوزه زغالسنگ را هم در دستور کار قرار داد. در واقع این مجموعه با مطالعه بازار کامودیتی ها تصمیم گرفت تا به این بخش نیز وارد و سرمایه گذاری را انجام دهد.

از سویی دیگر ورود این مجموعه به حوزه اکتشافات می توانست به بهره برداری هرچه بیشتر از ذخیر زغال بینجامد و خوراک مورد نیاز واحدهای مصرفی را تامین کند. این موضوع باعث شد تا «ومعادن» و شرکت زیرمجوعه آن یعنی تجلی برنده مزایده معدن زغالسنگ گلندرود شود.

اجرای عملیات طراحی، تجهیز و آماده سازی معدن، استخراج و فروش زغال سنگ به ظرفیت تولید سالانه ۵۰ هزار تن زغال سنگ خام در معدن گلندرود در آبان ماه سال گذشته به ومعادن سپرده شد. این موضوع نشان می دهد دولت اهمیت بهره برداری از ذخایر زغالسنگ را به خوبی درک کرده و در این مسیر از بخش خصوصی کمک گرفته است.

این قرارداد شامل یک سال اکتشاف تکمیلی، طراحی و آماده سازی و تجهیز و ۱۰ سال دوره بهره برداری است. تناژ حداقلی قابل قبول برای سرمایه گذار و راهبر در سال دوم قرارداد ۱۵ هزار تن است و طبق برنامه ریزی انجام شده از سال چهارم قرارداد می بایست به تولید ۵۰ هزار تن زغال سنگ برسد. این موضوع نشان می دهد میزان بهره برداری از الزاماتی است که ومعادن عهده دار آن شده و حالا تلاش می کند تا در زمان مشخص شده در این قرارداد کار را جلو ببرد.

ایمیدرو نیز در دیدار اخیر خود با مدیران ومعادن به این موضوع تاکید داشته و می توان پیش بینی کرد «ومعادن» در حوزه زغالسنگ هم با تعریف سرمایه گذاری مشخص کار را به خوبی دست می گیرد.

از سویی دیگر تاکید بر برگزاری جلسات با ایمپاسکو می تواند در برگیرنده دو نکته مهم باشد، اول آنکه ایمپاسکو با دقت روند اجرای این قرار داد را بررسی می کند حالا پس از یکسال از گذشت آن به دنبال گزارش کار کارشناسی است. اما نکته دوم می تواند مربوط به همکاری های جدید با ومعادن باشد تا از ظرفیت های این شرکت در راستای توسعه بخش معدن استفاده شود.