به گزارش ایراسین به نقل از تیتر ۲۰، بومی سازی و استفاده از تجهیزات ساخت داخل یکی از سیاست هایی است که در سال های اخیر در دستور کار شرکت های معدنی و صنایع معدنی قرار گرفت تا بتواند با کاهش وابستگی به واردات شاهد صرفه جویی ارزی باشند.

شرکت معدنی و صنعتی گل گهر یکی از شرکت هایی است که در بحث صرفه جویی ارزی عملکرد موفقی از خود به جای گذاشته است و با اجرایی کردن این سیاست توانسته تامین نقدینگی برای طرح های توسعه ای خود را محقق کند. گل گهر با اجرای این سیاست موفق به بومی سازی ۷۵ درصد از قطعات مورد نیاز خود شد. البته گل گهر بخشی از این موفقیت را مدیون مهندسی معکوس است که در نتیجه آن توانست ارزبری زنجیره فولاد را با کمک سایر سازندگان و نقش افرینان زنجیره فولاد کشور از ۱۳۰ یورو به ۱۰۰ یورو به ازای هر تن تولید فولاد کاهش دهد.

اما گل گهر و سایر نقش افرینان زنجیره فولاد کشور چطور موفق شده اند ارزبری در هر تن از فولاد را به حدود ۱۰۰ یورو برساند؟ و با چه مکانیزمی هدفگذاری کاهش ارزبری زنجیره فولاد به ۴۰ یورو را تعریف نموده اند؟

بدون شک بخشی از این اقدام نتیجه توجه مدیران بر این برنامه و تلاش برای تحقق آن است. تیم مدیریتی گل گهر که جوان گرایی در آن به خوبی قابل مشاهده است. نگاه مدیریتی حاکم بر گل گهر امروز توانسته این مجموعه را در بحث بومی سازی توانمند کرده و به صرفه جویی ارزی دست پیدا کند.

درواقع همین نگاه باعث شده تا گل گهر سطح همکاری های خود با شرکت های دانش بنیان را افزایش داده، در ریسک بومی سازی سهیم و عمده ای از نیازهای خود را به واسطه این همکاری تامین کند.

این نگاه باعث شد تا گل گهر مهندسی معکوس خود و همچنین واحد تحقیق و توسعه را هم گسترش دهد.

اما دستاورد دیگر این نگاه برای گل گهر چه بود؟ بی تردید کاهش ارز بری و صرفه جویی ارزی باعث شد تا این مجموعه معدنی و صنعتی تمرکز خود را بر بخش های دیگر از جمله ارتقای کیفی محصولات تولیدی متمرکز کند. درواقع گل گهر استفاده از توان داخلی را با ارتقای کیفی محصولات با هم پیش برد تا بتواند سهم خود در زنجیره ارزش فولاد را افزایش دهد.

گل گهر به عنوان بزرگترین تولید کننده مواد اولیه فولاد کشور، در تلاش است تا ارز حاصل از فرآیندهای بومی سازی را به طرح های توسعه خود اختصاص دهد اتفاقی که منجر به توانمندسازی سازندگان داخلی می شود. این برنامه اجرایی برای گل گهر به نوعی یک تیر و چند نشان است که در نتیجه آن علاوه بر کاهش ارز بری، سطح کیفی تولیدات خود را افزایش داده که می تواند در افزایش فروش داخلی و صادراتی موثر باشد و باعث شود محصولات این مجموعه به برند معتبر تبدیل شود.

بررسی کلی این موفقیت نشان می دهد که گل گهر با نگاه درست مدیران خود در مسیر توسعه پایدار قرار گرفته است که می تواند در آینده علاوه بر افزایش سهم بیش از ۳۰ درصدی خود در زنجیره ارزش، در بازارهای صادراتی هم یکه تازی کند. از سویی دیگر افزایش تولید و اجرای طرح های توسعه ای باعث می شود تا سهم گل گهر در اشتغالزایی نیز بیش از پیش شده و سوددهی «کگل» هم بیش از امروز شود.

آن طور که پیداست نگاه کارشناسی می تواند هدایت یک مجموعه را در مسیر درست قرار دهد که امروز گل گهر در حال تجربه آن است.