در مارس سال گذشته دو کشتی وارد جزایر کوک، در جنوب اقیانوس آرام شدند. یکی از آنها کشتی آشنایی به شمار می‌رفت، یک کشتی تفریحی عظیم که صدها گردشگر را به سواحل بکر این جزیره زیبا می‌آورد. کشتی دیگر اما کمی غیرمعمول بود: یک کشتی کوچک نئونی نارنجی، حامل تجهیزات پیچیده علمی در اسکله‌ای نزدیک، نخست وزیر مارک براون و بسیاری دیگر از شهروندان برجسته گرد هم آمده بودند تا ورود کشتی کوچک‌تر را جشن بگیرند. برای آقای براون، کشتی کروز نشان دهنده وابستگی نگران کننده ی کشورش به گردشگری بود اما به نظر او، کشتی دیگر که به یک شرکت معدنی بین المللی تعلق داشت، نویدبخش ثروتی باورنکردنی به حساب می‌آمد.

جزایر کوک، در تلاش برای استخراج مواد معدنی مورد استفاده در باتری ماشین‌های الکتریکی از کف اقیانوس پیشرو به شمار می‌رود. استخراج این ذخایر مهم هرگز در مقیاس بزرگ انجام نشده است، اما به گفته کارشناسان، ذخایر این جزایر به قدری گسترده است که استخراج آنها می‌تواند به دور شدن جهان از سوخت‌های فسیلی کمک قابل توجهی کند.

بر اساس تحقیقاتی از سال ۲۰۱۹، عملیات استخراج یک تحول برای جزایر کوک خواهد بود: استخراج از بستر دریا می‌تواند ده‌ها میلیارد دلار برای این کشور کوچک سرمایه ایجاد کند. کشوری که در حال حاضر درآمد سرانه اش حدود یازده هزار دلار است.

اما استخراج از بستر دریا با مخالفت شدید طرفداران محیط زیست مواجه است، زیرا آنها نگران هستند این معدن به اکولوژی اعماق دریا آسیب برساند. بیش از هشت صد دانشمند از کشورهایی مانند فرانسه و بریتانیا و شرکت‌های بزرگی مانند گوگل و بی‌ام‌و خواستار توقف این عملیات هستند.

به مدت دو سال، شرکت‌های معدنی امکان‌سنجی استخراج از بستر دریا در آب‌های جزایر کوک را بررسی کرده‌اند. دولت این کشور آماده است در سال ۲۰۲۷ تصمیم بگیرد که آیا این اجازه را صادر کند یا خیر، اما همزمان با فشار فزاینده ای در داخل و خارج از کشور از سوی منتقدانی روبروست که می‌گویند این دولت برای پذیرش یک پروسه‌ی آزمایش نشده عجله دارد.

دانکن کوری، مشاور اتحادیه دریاهای آزاد و سایر سازمان‌های حفاظت بین‌المللی گفت: دولت به شدت در حال تبلیغ استخراج معادن در اعماق دریا است. به نظر می‌رسد آنها بدون توجه به اثرات نامطلوب این عمل، به دنبال اجرایی کردن استخراج از این معدن‌ها هستند.

آقای براون، نخست وزیر این جزایر، اصرار داشت که جزایر کوک هنوز چراغ سبزی به استخراج معادن نشان نداده است.

او در مصاحبه‌ای گفت: این انتقادها گاهی می‌تواند آزاردهنده باشند. وی افزود: بررسی احتمالات استخراج از معادن بستر دریا، بخشی از نقشه راه ما برای دستیابی به استقلال حاکمیتی است.

در گذشته، او با قدرت بیشتری منتقدان را به عقب نشینی وادار کرده بود.

او در کنفرانسی در سال ۲۰۲۲ گفت: همان کشورهایی که سیاره ما را طی دهه‌ها توسعه‌ی مبتنی بر سود نابود کرده‌اند و تا به امروز به اقدامات سود محور خود را ادامه می‌دهند و از مسئولیت‌های خود در زمینه تغییرات آب و هوایی غفلت می‌کنند، درباره ما نظر می‌دهند و انتقاد می‌کنند. یعنی سعی دارند بگویند که ما بیش از حد احمق یا بیش از حد حریص هستیم و نمی‌توانیم بفهمیم چه می‌کنیم.

جزایر کوک، زنجیره ۱۵ جزیره‌ای که زمانی مستعمره نیوزیلند بود، از سال ۱۹۶۵ خودگردان بوده است. اندکی پس از دستیابی به این وضعیت که دارای استقلال کاملی نیست، کشتی‌های تحقیقاتی بین المللی شروع به کاوش در آب‌های سرزمینی این کشور کردند. آب‌هایی که حدود ۷۵۶ هزار مایل وسعت دارد و تقریباً با خشکی کشور مکزیک برابر است.

محققان بستری را یافته‌اند که با سنگ‌هایی به اندازه انبه، یا گره‌هایی که سرشار از کبالت و منگنز هستند فرش شده است. ضخامت هر گره، تقریباً هر میلیون سال، به اندازه ضخامت یک کارت اعتباری افزایش می‌یابد. تا قبل از پیشرفت‌های تکنولوژیکی اخیر، این سنگ‌ها دست نیافتنی بودند.

در طول دهه گذشته، جزایر کوک وضعیت این گره‌ها را به نحو مناسبی پیگیری کرده است. این کشور در سال ۲۰۱۲، آژانسی را برای مدیریت درخواست‌ها و پیشنهادات معدنی برای آب‌های خود به وجود آورد. همچنین در سال ۲۰۲۲، مجوزهایی را برای سه شرکت به منظور بررسی آب‌ها و آزمایش فناوری معدن صادر کرد.

کشورهای دیگری که اقداماتی را برای بررسی بستر دریاهای خود انجام داده‌اند عبارتند از ژاپن و نروژ. اکثراً شرکت‌های خصوصی روی استخراج از معادن آب‌های بین‌المللی متمرکز هستند، اما مقرراتی که اجازه این امر را می‌دهد هنوز در دست بررسی است.

حامیان این مساله استدلال می‌کنند که پاک سازی کف اقیانوس بهترین راه برای به دست آوردن بیشتر مواد معدنی مورد استفاده در باتری خودروهای الکتریکی و کاهش وابستگی جهان به سوخت‌های فسیلی است. آنها می‌گویند استخراج گره‌ها از کف اقیانوس با کنترل مناسب، آسیب کمتری به محیط زیست نسبت به معادن روبازی خواهد داشت که اغلب جوامع اطراف را نیز مختل می‌کنند.

ایده‌ی استخراج از بستر دریا، پروسه‌ای در آن ماشین‌های خزنده کف دریا را جارو می‌کنند، سنگ‌ها را می‌مکند و توده‌های گل و لای را تخلیه می‌کند، تینا رونگو، زیست‌شناس دریایی که مدیر یک N.G.O محیط زیستی در آواروا، پایتخت جزایر کوک، در جزیره راروتونگا است را وحشت زده می‌کند.

او می‌گوید: طبق داستان خلقت ما، کف اقیانوس جایی است که زندگی از آن آغاز شده. حالا اگر بخواهیم همه ذرات مختلف کف آنجا را جارو کنیم، چند موجود زنده را در آنجا نابود خواهیم کرد؟

آقای رونگو به تازگی تدریس یک کلاس در مورد تغییرات آب و هوایی را برای بچه‌های مدرسه‌ای در یک مرکز اجتماعی به پایان رسانده بود، جایی که کاردستی لاک‌پشت‌های ساخته شده از نی روی دیوارها به چشم می‌خورد و از وسایل غواصی آب روی زمین می‌چکید. او در صحبت با یک خبرنگار در مورد آنچه که او خطرات معدنکاری می نامد، به نائورو، یکی دیگر از کشورهای کوچک اقیانوس آرام اشاره کرد.

ذخایر غنی از فسفات، یک ماده‌ی مهم برای ساخت کود، در بازه‌ی زمانی کوتاهی ثروت هنگفتی را برای نائورو به ارمغان آورد، اما سو مدیریت و فساد، این کشور را در فقر فرو برد. اکنون مردم آن کشور در کشوری فقیر و قحطی زده زندگی می‌کنند.

الکس هرمان، رئیس اداره مواد معدنی بستر جزایر کوک، تأکید کرد که آژانس او رویکردی دقیق و مبتنی بر علم را برای استخراج از بستر دریا در پیش گرفته است. او گفت: جزایر کوک مکان ویژه‌ای است. این کشور بهشت خود ماست و ما می‌خواهیم نسبت به هر گونه پیامدها یا تأثیرات ناخواسته ناشی از پیشرفت این بخش بسیار مراقب باشیم.

با این حال، برخی از منتقدان می‌گویند که دولت آقای براون با شرکت‌هایی که به آنها اجازه داده کف اقیانوس را بررسی کنند، خیلی راحت و غیرحرفه ای رفتار کرده است. کلوین پاسفیلد، مدیر انجمن Te Ipukarea، یک گروه محیط زیست محلی، گفت: هر دو طرف این معامله طبق یک برنامه از قبل تعیین شده رفتار می‌کنند. برنامه‌ای که طبق آن دولت و حامیان استخراج از بستر دریا می‌گویند این امر به جزایر کوک کمک می‌کند تا بر وابستگی خود به گردشگری غلبه کند.

آقای براون این اتهام را رد کرد، اما منتقدان می‌گویند شواهدی مبنی بر وجود یک توافق بین دو طرف قرارداد وجود دارد.

جالب است بدانید پس از استعفای رئیس سابق آژانس معدن، پل لینچ، یک شرکت اکتشافی به نام Cook Islands Cobalt، همسر رئیس سابق، شونا لینچ را به عنوان مدیر ارشد اجرایی خود در این کشور استخدام کرد.

البته خانم لینچ از انتصاب خود دفاع کرد. او گفت: من شایستگی‌های خودم را دارم و همسری نیستم که در خانه بنشینم

سپس، سال گذشته، آقای لینچ به یک روزنامه محلی گفت که کاوشگری دیگر به نام موانا مینرالز، هنگام عبور از کانال پاناما، او را با کشتی بررسی خود به تعطیلات برده است. آقای لینچ که گفته هزینه تعطیلات را خودش پرداخت کرده است، از اظهار نظر بیشتر خودداری کرد.

آقای براون، نخست وزیر این جزایر می‌گوید که مراقب بوده است به رهبران صنعت معدن نزدیک نشود. اما او افزود: همانطور که در حوزه‌ی معدن کسب و کاری را راه اندازی می‌کنید، تمایل دارید که بخشی از یک خانواده شوید. البته که روابطی که با شرکت‌ها خواهید داشت، بسیار شخصی است.

دولت می‌گوید ناظران مستقلی را در کشتی‌های بررسی قرار داده است تا از قابلیت اطمینان داده‌های شرکت‌ها اطمینان حاصل کند، که به گفته مقامات، تصمیم‌گیری درباره ادامه استخراج از بستر دریا را مشخص می‌کند.

راشنیل کومار، سردبیر Cook Islands News، بزرگترین روزنامه کشور، گفت که به نظر می‌رسد افکار عمومی بر سر این موضوع به طور مساوی تقسیم شده است.

اما بسیاری فکر می‌کنند که از همین الان می‌دانند تصمیم چه خواهد بود.

ترزا مانارنگی-تروت، مخالف استخراج از معادن بستر دریا، کمیته دولتی را رهبری می‌کند که نظرات ساکنان را در مورد این پروژه جمع آوری کرده است.

او می‌گوید: دولت تصمیم گرفته است که این اتفاق بیفتد، صرف نظر از اینکه بقیه‌ی مردم چه خواهند گفت.